Voor het ontwerp van Ebbingehof is de Japanse architect Moriko Kira ingeschakeld. De ontwerpster (van onder meer De Linie en de Remonstrantse kerk aan de Coehoornsingel) vertaalt de wens van de toekomstige bewoners naar een eigenzinnig en elegant ontwerp. De architectuur geeft daarbij antwoord op de eeuwenoude vraag: individualiteit of collectiviteit?
De verbinding tussen eigen en elkaar zie je terug in de structuur van het gebouw. Die is stedelijk, eigenzinnig en speels, maar richt zich op het gezamenlijke binnengebied. ‘Het is een happy gebouw, licht en optimistisch. Licht in materiaalgebruik, maar ook licht door de lichtinval en speelse doorkijkjes,’ aldus Moriko. Zelf noemt ze het De Golf, maar dat vindt ze te donker klinken. ‘Misschien wordt het uiteindelijk wel een soort groot schip,’ lacht ze.
Mensen van een jaar of dertig à veertig brengen meer tijd door op hun werk dan thuis. ‘Bij vijftigplussers is dat anders: zij wonen niet alleen, zij léven,’ legt Moriko uit. Bovendien zijn de bewoners mensen met ambitie. ‘Ik krijg daar energie van. Die energie spat straks van het gebouw, zodat de gedrevenheid van de bewoners ook op de omgeving afstraalt.’ Daardoor wordt Ebbingehof het focuspunt van het Ebbingekwartier: een eigenzinnig gebouw dat als een scharnier in de omgeving staat.’